De Amerikaanse zeearend of witkopzeearend (Haliaeetus leucocephalus) is een roofvogel die in Canada en in de Verenigde Staten broedt. Het menu van de zeearend is gevarieerd.
Hij eet vis, kleinere vogels, knaagdieren. Wanneer in Alaska de Amerikaanse zalmen de rivieren optrekken om kuit te schieten, verzamelen zich tientallen arenden ter plaatse om deze vis te verschalken.
De woestijnbuizerd is een veelgebruikte roofvogel in de valkerij. Dit komt doordat hij zeer snel leert, wat ook in de natuur gebeurt. De woestijnbuizerd leeft in half-open laaglandgebieden van centraal Amerika. Deze soort jaagt behendig op allerlei dieren: hagedissen, middelgrote vogels en zoogdieren tot de grootte van een volwassen konijn. De prooi wordt gevangen vanuit een lage glijvlucht of door stootduiken vanaf een lage uitkijkpost.
De oehoe (Bubo bubo) is een van de grootste uilen ter wereld. De vogel heeft zijn naam te danken aan zijn roep. Vooral in de late winter laat het mannetje zijn imposante 'oehoe'-roep horen. Oehoes leven in bossen en op vlakten, en zijn erg plaatstrouw. De oehoe komt voor in Noorwegen, Finland en de gordel van wouden in het midden en noorden van vrijwel geheel Eurazië en verder in het Nabije Oosten.
De havik (Accipiter gentilis) is een middelgrote roofvogel uit de familie van de havikachtigen (Accipitridae).
Een volwassen exemplaar kan een lengte hebben tussen 49 en 66 cm. Een havik heeft korte, brede vleugels en een lange, bijna rechthoekige staart. Een volwassen havik heeft een witte lijn boven het oog, een zwarte kruin en donkere veren in de oorstreek. Het verenkleed van een mannetje is bovenaan bruin en onderaan vaalwit met dunne grijze strepen. Het vrouwtje is veel groter met een bovenaan leigrijs verenkleed en onderaan grijs. Een jonge havik heeft boven een bruin verenkleed en is gestreept bruin onder. Bovendien is de witte oogstreep minder opvallend.
De havik vangt middelgrote vogels en zoogdieren. Hoofdprooien in Nederland zijn postduif, houtduif, gaai en konijn. Ook eksters en kraaiachtigen worden verschalkt. In terrein met veel dekking jaagt de havik vanaf een zitplaats of in een lage vlucht om een prooi te verrassen. Daarbij kan de vogel op korte stukken een relatief grote snelheid (80 km/u) ontwikkelen. Haviken vangen hoofdzakelijk de soorten die in hun habitat talrijk voorkomen. Vaak is te zien hoe een havik net als een slechtvalk vanuit een hoge vlucht op een prooi duikt.
De witwangdwergooruil (Otus Leucotis) is overwegend wit aan de onderzijde en wordt naar boven zacht grijs met donkere tinten. Over de rug lopen twee lijnen met witte stippen. Het witte gezicht wordt omlijst door sterk aftekenende zwarte veren. De kleur van de ogen varieert tussen oranjegeel en rood.
Ze jagen 's nachts in hun omgeving, waarbij ze op boomtakken, kabels of andere hoge posten de omgeving afspeuren. Ze hebben een uitstekend zicht en gehoor en wanneer ze aanvallen, duiken ze geruisloos neer op hun prooi. Ze eten overwegend insecten, kleine vogels, knaagdieren en andere kleine zoogdieren. Noordelijke witwangdwergooruilen kunnen op grotere prooien jagen dan de meeste uilen.
De melkoehoe (Bubo lacteus) meet ruim 60 tot 65 centimeter, wat maakt dat dit de grootste Afrikaanse uil is. De uil is onmiskenbaar. Deze oehoe is grijsbruin van boven en is van onder melkwit, met daarin een fijne streping. Opvallend zijn de rozekleurige oogleden.
Deze uil is een schemer- en nachtactieve vogel. Zijn prooi bestaat in hoofdzaak uit slangen en hagedissen. Hij broedt in de holtes van dikke bomen (Afrikaanse baobabs) of ongebruikte nesten van de palmgier.
Blauw-gele ara's worden ongeveer 80-90 centimeter lang en wegen tot 900-1300 gram. Kenmerkend is hun kleurrijke verenkleed met blauw en olijfgele vleugels en staart en een groene tip op de kop van de ara. De keel en borst is olijfgeel gekleurd. Hun snavel is zwart en zeer krachtig en in staat om grote noten te kraken. De irissen van de ogen zijn lichtgeel. De huid rondom de ogen en de snavel is naakt en wit van kleur.
Het verenkleed van de groenvleugelara is dieprood. De teugels, omgeving van de ogen en de wangen bestaan uit witachtig gekleurde naakte huid; teugels en bovenste deel van de naakte wangen zijn bezet met een half dozijn of meer smalle stroken van kleine, rode, stoppelachtige veertjes. De middelste vleugeldekveren, binnenste armpennen, schouderdekveren en de schouders zijn groen. Ook de basis van de kleine vleugeldekveren is groen. De grote vleugeldekveren en de buitenste armpennen zijn blauw, de buitenvlaggen van de handpennen donkerblauw. De rug, de stuit en de boven- en onderstaartdekveren zijn hemelsblauw. De lichaamslengte bedraagt 90 cm en het gewicht 1 kg.
De vogel heeft een erg sterke snavel die een bijtdruk kan produceren van 138 bar en boomtakken in tweeën kan breken.De snavel is daardoor in staat om zeer harde noten en zaden te kraken.
